Renske (34 jaar), moeder van Mia (8 jaar oud)
Onze Mia was angstig voor brand in huis. Op een warme dag ontstond er onweer en een vuurbal sloeg in, in een pand naast ons huis. Dat pand staat op 50 meter afstand. Door de paniek die er ontstond is Mia angstig geworden voor brand in huis. Ze gaf aan dat als ze naar bed ging dat ze moeilijk in slaap kon komen omdat ze steeds dacht aan de brand. Na Suzanne te hebben gesproken over het voorval, is Mia de therapie gaan volgen bij Sterk met Suus. Eigenlijk al in één afspraak kreeg Suzanne het voor elkaar om Mia haar verhaal te laten vertellen. Ze vertelde tot in detail wat ze had gezien en gehoord en wat er eventueel kon gebeuren en wat ze gedaan zou hebben als het nog een keer voor zou komen. Door de toegepaste EMDR techniek werd het beeld van de brand verwerkt en is de angst vele malen minder geworden. Mia slaapt beter dan voor de therapie. We hebben in het tweede gesprek tips meegekregen van Suzanne wat we konden doen als ze toch even angst voelt  zodat ons Mia zich weer sterker voelt.

Mia vond Suus en Tof in het begin een beetje spannend, maar al snel werd het ijs gebroken door Tof en vertelde Mia honderduit. Ze zei: "Tof is helemaal niet eng, hij is echt super leuk en grappig!"

Suzanne, bedankt voor je hulp! :-)

​

Anne (36 jaar), moeder van Pim (7 jaar oud)
"We zijn naar Suzanne gegaan omdat mijn schoonmoeder, Pim zijn oma, is verleden. Pim durfde niet te gaan kijken bij oma, maar wilde wel graag een foto zien. Daarna heeft het verhaal in Pim zijn hoofd een eigen leven gekregen. Hij ziet oma in zijn slaapkamer waardoor hij niet meer alleen in zijn eigen bed durfde te slapen. Zijn oudere broer (10 jaar oud) vond het in eerste instantie wel gezellig dat Pim bij hem sliep, maar na 4 maanden wilde die ook graag zijn eigen ruimte terug. We hebben van alles geprobeerd maar zaten met de handen in ons haar omdat hij niet ging slapen. Daardoor hebben mijn man en ik ook slechte nachten gekend en werd het probleem langzaam groter. Er moest wat gebeuren. 

Ik heb contact gezocht met Suzanne van Sterk met Suus en de situatie uitgelegd. Zij heeft op een toegankelijke manier gepraat met Pim en gevraagd wat er in zijn hoofd omging. Dat kon Pim zo goed vertellen, dat Suus daarop inhaakte en direct een tekening met hem ging maken over wat hij in zijn slaapkamer zag. Door de therapie is de angst om te gaan slapen en de angst voor oma zo goed als weg. Hij slaapt weer in zijn eigen bed! 

Ook vertelde Suzanne hoe we samen met Pim konden praten als hij toch aan oma zou denken en verdrietig of bang zou worden. Hierdoor is hij zich sterk genoeg gaan voelen en kon hij zijn angst de baas. Wat ben ik blij dat we in contact zijn gekomen met Suzanne! We slapen hierdoor allemaal weer heerlijk."

Eva (13 jaar) komt samen met haar moeder Saar (41 jaar)

Een tijdje geleden ben ik met vriendinnen naar de bioscoop gegaan. Daar ben ik heel erg misselijk geworden en was ik bang om over te geven. Ook is er een vriendin komen logeren die die nacht over heeft gegeven. Hier schrok ik erg van en ik kon niet meer goed reageren op haar.

Na deze situaties werd ik misselijk op allerlei andere plekken, het werd eigenlijk steeds erger. Ik durfde niet meer naar een restaurant, niet meer te logeren bij vriendinnen en ik durf niet goed meer naar de bioscoop. Daarom heb ik samen met mama contact opgenomen met Suzanne. Suus heb ik niet gehad, want dat is voor jongere kinderen. Suzanne heeft zelf met mij gepraat over wat er gebeurd is en ze heeft mij uitgelegd hoe mijn misselijkheid is ontstaan en dat mijn lichaam deze misselijkheid maakt bij nieuwe situaties die erop lijken. Ze heeft EMDR bij mij gedaan en heeft ervoor gezorgd dat mijn spanning heel hoog werd door te gaan luisteren naar overgeef geluiden. Ik wilde dit eerst echt niet, maar op het einde moesten we erom lachen. Ik heb hierdoor steeds meer het idee gekregen dat ik het aandurf om weer dingen te gaan proberen. Samen met mama hebben we een plannetje bedacht waarbij ik weer bij vriendinnen ga eten of uit eten ga. Ik vind het nog wel heel lastig, maar ik ga het wel proberen. Voor ik bij Suzanne kwam, durfde ik niet meer, nu durf ik wel beter. Ik mag haar bellen als ik dingen lastig vind. 

Moeder Saar: Het gesprek met Suzanne was intensief voor Eva, maar wel goed. Ze was erg moe. Het was een fijne goede sessie! Thanks daarvoor.  

​

Daan (10 jaar) en Ellen (7 jaar), moeder Hanneke (36 jaar)

Deze week kreeg ik de vraag of ik zowel broer als zus kon helpen met hun angst voor honden. Door deze angst durven ze beiden niet goed ergens te gaan spelen waar een hond is. Ook wanneer ze dagjes uit gaan klemmen de kinderen zich aan hun ouders vast op het moment dat er een vreemde hond in te buurt komt, ookal is deze aangelijnd. 

Als eerste vraag ik aan hen beiden wie er wil beginnen. Ellen is stoer en wil beginnen en broer Daan vindt dat meer dan prima haha. Toch vond Ellen het ook wel erg spannend, dan is ze er meteen vanaf. Ze kiest ervoor om met mij als Suzanne de behandeling te doen. Ik heb haar een foto van Suus en Tof laten zien, maar dat wilde ze liever niet. Dat is natuurlijk prima.

We gaan praten over haar grootste angst en dat is dat ze gebeten zal worden door een hond. In haar hoofd is ze bang voor een grote hond met grote vieze tanden, die gromt en blaft en met een puntige harde staart en oren. Ze geeft met haar armen aan hoeveel spanning ze ervaart en in tijdsbestek van 20 minuten zijn we van heel veel spanning naar een piep klein beetje. Daarna hebben we nog kort een voorstelling gemaakt van een toekomstige situatie waarin ze gaat spelen bij een vriendinnetje. Ze heeft hierna het gevoel dat ze het aan kan om in de buurt van een hond te komen. We vragen meteen even of haar vriendinnetje hun hond mee wil nemen, zodat ze direct kan oefenen. Want alleen de EMDR is niet voldoende, je zult ook de lastige situatie aan moeten gaan om positieve ervaringen op te doen en de angst te laten verminderen. Heel mooi om te zien is dat Ellen na een paar minuten zelfs vraagt of ze met de hond mag gaan wandelen. Samen met haar vriendinnetje gaat ze op pad. 

Dan is Daan aan de beurt. Daan vindt het allemaal maar een beetje gek en denkt niet dat het hem gaat helpen. Hij heeft er ook niet zo'n zin in, maar ik krijg hem toch zo ver dat hij eventjes meewerkt. Hij legt duidelijk uit dat zijn angst ontstaan is toen hij een kleiner hondje uitliet en dat hij omver gelopen is door een grotere hond die los liep.

We komen van een spanning van 6 naar een spanning van 4. Ook heeft hij een klein beetje het idee dat hij het beter aan kan. Maar dan gaat hij wenselijke antwoorden geven om er zo snel mogelijk vanaf te zijn. Daan is niet zo gemotiveerd omdat hij er eigenlijk geen last van heeft dat hij niet bij honden in de buurt komt. Hij wil het eigenlijk ook niet. Dat is natuurlijk ok. Ik heb Daan gezegd dat ik het stoer vind dat hij, ondankt dat hij er niet zo'n zin in had, toch even meegewerkt heeft.

Er zijn dus echt veel positieve verhalen, maar zo kan het ook lopen. We kunnen als ouders/behandelaar wel willen, maar het kind moet ook de voordelen ervan inzien. Ouders kunnen bij een volgende angstige situatie wel terug grijpen op de behandeling en misschien dat Jip een andere keer wel meer gemotiveerd is als hij zijn zusje het anders ziet doen. Hij is van harte welkom om terug te komen als hij dat wil. 

​